Jan Pańczyk (1937-2007)

Prof. dr hab. Jan Pańczyk (1937-2007) polski pedagog, profesor nauk humanistycznych, doktor habilitowany, autor licznych prac naukowych, teoretycznych i badawczych, pracownik i wykładowca wielu polskich uczelni. W swojej 52-letniej pracy zajmował się m.in. kształceniem pedagogów specjalnych, nauczaniem specjalnym, potrzebami i przygotowaniem do pracy osób odchylonych od psychofizycznej normy (ze specjalnymi potrzebami, niepełnosprawnością). Przyczynił się do uporządkowania terminologii w polskiej pedagogice specjalnej. Był znaczącym twórcą podstaw teorii i praktyki pedagogiki specjalnej, formułujących oblicze uniwersyteckiej pedagogiki specjalnej w Polsce.

Profesor Jan Pańczyk:

  • zdobył tytuły zawodowe: magistra (1964), nauczyciela szkoły specjalnej (1965), nauczyciela dyplomowanego (1973), stopnie naukowe: doktora (1974) i doktora habilitowanego w zakresie pedagogiki specjalnej (1982) oraz tytuł naukowy profesora (1990);
  • uczestniczył w gremiach naukowych jako członek Komitetu Rehabilitacji Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Medycyny (członek zwyczajny), Sekcji Uczelni Pedagogicznej Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego
  • opublikował 44 tomy książkowe, w tym 11 autorskich, 2 współautorskie i 28 jako redaktor tomu, oraz ponad 70 artykułów, w tym 61 po uzyskaniu tytułu profesorskiego (zob. wykaz publikacji);
  • był promotorem ponad 30 prac licencjackich, 1000 prac magisterskich i 18 rozpraw doktorskich;
  • był recenzentem w 22 przewodach doktorskich, 17 przewodach habilitacyjnych, 6 postępowaniach w sprawie nadania tytułu naukowego profesora;
  • opracował ponad 40 recenzji „grantów Komitetu Badań Naukowych” i wniosków o utworzenie uczelni niepaństwowych bądź dotyczących podwyższenia statusu kształcenia z „licencjackiego” na „magisterski” na zlecenie Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego i Ministerstwa Edukacji Narodowej.

Jego dorobek i wkład w rozwój pedagogiki specjalnej, w integrację środowiska pedagogów specjalnych, a także w rozwój szkolnictwa wyższego w Polsce, był wielokrotnie doceniany i nagradzany przez Ministra Edukacji Narodowej oraz rektorów uczelni, których był pracownikiem. Odznaczony został, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski.