Eugenia Dąbrowska (1922-2006)

Doc. dr hab., prof. APS Eugenia Dąbrowska (1922-2006), humanistka i pedagog porównawczy; asystentka profesora Sergiusza Hessena, w pedagogice kultury odnajdująca dziedzictwo myśli kluczowe dla pedagogiki, a zarazem znawczyni europejskich systemów szkolnych lat 60 i 70-tych XX wieku.

Urodziła się 22 marca 1922 roku. Jej młodość przebiegała w cieniu II Wojny Światowej. Ukończyła szkołę krawiectwa i w czasie okupacji pracowała jako nauczycielka w Państwowej Szkole Zawodowej Przemysłu Odzieżowego w Warszawie. Aktywnie włączyła się w działalność konspiracyjną: od 1942 roku była żołnierzem Armii Krajowej, walczyła w Powstaniu Warszawskim.

Po wojnie przeniosła się do Łodzi i w 1946 roku podjęła studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Łódzkiego. Tam właśnie spotkała swojego Mistrza – profesora Sergiusza Hessena, który doceniając potencjał i wyróżniająca się umysłowość studentki, wniósł o zatrudnienie Jej na stanowisku asystenta-wolontariusza, kiedy była na III roku studiów. Po uzyskaniu magisterium z filozofii w zakresie pedagogiki pozostała asystentką Hessena trwając przy Profesorze do chwili jego śmierci. Z inspiracji Hessena rozpoczęła studia nad społeczno-pedagogicznymi problemami reform szkolnych, które zadecydowały o kierunku jej naukowego rozwoju.

W 1952 roku powróciła do Warszawy i została pracownikiem naukowym Polskiej Akademii Nauk, a następnie Uniwersytetu Warszawskiego. Kontynuowała swoje prace badawcze w obszarze porównań systemów szkolno-oświatowych, uzyskując stopnie naukowe: doktora (rozprawa doktorska dotyczyła szkolnictwa w Czechosłowacji), a w 1974 roku- doktora habilitowanego (monografia: „Szkolnictwo Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii”). Zainteresowania z obszaru pedagogiki kultury decydowały o pozostawaniu w kręgu bezpośrednich współpracowników Profesora Bogdana Suchodolskiego, aktywnym uczestnictwie w cyklicznych konferencjach Komitetu Prognoz Polska w XXI wieku przy PAN.

Wyższa Szkoła Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej stała się Jej drugim naukowym domem od roku akademickiego 1976/77. Wtedy to została zatrudniona po raz pierwszy na stanowisku docenta i chociaż zatrudnienie trwało tylko do 1 IX 1978 roku nawiązane relacje spowodowały, że doc. Dr hab. Eugenia Dąbrowska wróciła na Szczęśliwicką już 1 X. 1982 roku i pozostała jej pracownikiem przez ponad dwadzieścia lat do końca aktywności zawodowej (30IX 2003 roku). Była Kierownikiem Zakładu Pedagogiki Ogólnej, a w latach 1984-1986 Dziekanem Wydziału Rewalidacji i Resocjalizacji. W latach 1984-1990 piastowała funkcje Przewodniczącej Komisji Rozwoju Kadr Naukowych i Współpracy z Zagranicą Wypromowała kilku doktorów i wychowała bez mała stuosobową rzeszę magistrów. Prowadziła wspaniałe wykłady z obszaru pedagogiki ogólnej oraz pedagogiki porównawczej.

Zainteresowaniom naukowym Doc. Dr hab. Prof. APS Eugenii Dąbrowskiej towarzyszyło szczególne zaangażowanie społeczne i ideowe. Była jedną z pierwszych członkiń NSZZ Solidarność i wieloletnią przewodniczącą Związku NSZZ Solidarność WSPS- APS.

W historii Uczelni zapisała się także jako Przewodnicząca Obchodów 100-lecia Urodzin Marii Grzegorzewskiej.

Pozostawała osobą cieszącą się autorytetem i sympatią.

Opracowała: Dorota Małgorzata Jankowska